مغز استخوان معمولا سلول‌های بنیادی را تا زمانی که کاملا رشد نکنند به داخل خون نمی‌فرستد؛ اما زمانی که فردی به سرطان خون all دچار می‌شود، تعداد زیادی گلبول سفید، قبل از اینکه کاملا رشد کنند، از سوی مغز استخوان آزاد می‌شوند. به این سلول‌ها بلاست (Blast) می‌گویند. با زیادشدن تعداد این سلول‌ها، شمار گلبول‌های قرمز و پلاکت‌ها کاهش می‌یابد.

نتیجه چنین چیزی بروز علائم کم خونی مانند خستگی، تنگی نفس و افزایش خطر خون‌ریزی شدید است. سلول‌های بلاست نسبت به گلبول‌های سفیدِ معمولی توانایی کمتری برای مقابله با ویروس‌ها و باکتری‌ها دارند. در نتیجه، فرد مبتلا به لوسمی حاد لنفاوی نسبت به عفونت حساس‌تر از دیگران است.

نشانه‌های سرطان خون all چیست؟

سرطان خون all معمولا قبل از شدت‌گرفتن، به‌آرامی و با افزایش تدریجی سلول‌های بلاست یا همان گلبول‌های سفید ناقص در خون شروع می‌شود. بیشترِ علائم بیرونی بیماری ناشی از عدم سلامت سلول‌های خونی است، مثلا:

• رنگ‌پریدگی؛
• تعریق در شب؛
• بالابودن دمای بدن؛
• نفس‌تنگی و خستگی؛
• کبودشدن سریع پوست؛
• ورم‌کردن غدد لنفاوی بدن؛
• ازدست‌دادن غیرارادی وزن بدن؛
• وجود درد در مفاصل و استخوان‌ها؛
• بثورات پوستی بنفش‌رنگ (پورپورا)؛
• بروز عفونت‌های متعدد در طی مدتی کوتاه؛
• بروز دردهای شکمی به‌خاطر تورم کبد یا طحال؛
• خون‌ریزی غیرعادی و پرتعداد از نواحی مختلف بدن مانند لثه‌ها یا بینی.

در بعضی افراد، سلول‌های خونی ناسالم از راه خون وارد سیستم عصبی مرکزی می‌شوند. در این صورت، علائم بیماری با مغز و سیستم عصبی در ارتباط خواهد بود:

• سردرد؛
• تشنج؛
• حالت تهوع؛
• تاری دید؛
• سرگیجه.

علت ابتلا به سرطان لوسمی حاد لنفاوی چیست؟

جهشی ژنتیکی در سلول‌های بنیادی باعث می‌شود گلبول‌های سفید نابالغ به جریان خون راه یابند. دلیل این جهش‌های ژنتیکی هنوز مشخص نیست، اما عواملی وجود دارند که امکان وقوع جهش را افزایش می‌دهند:

• اگر قبلا دچار سرطان شده‌اید و از شیمی درمانی برای درمان استفاده کرده‌اید، امکان جهش ژنتیکی و ابتلا به سرطان خون all وجود خواهد داشت. نوع و اندازه داروهای شیمی‌درمانی مانند اتوپوزاید (Etoposide) در افزایش احتمال ابتلا به سرطان خون در بیمار بهبودیافته از سرطان قبلی نقش دارند.
• سیگارکشیدن از عوامل افزایش احتمال دچارشدن به سرطان خون all است. کودکانی که والدینی سیگاری دارند بیش از دیگران در معرض ابتلا به این سرطان‌اند.
• پژوهش‌ها نشان می‌دهند که افراد چاق نسبت به کسانی که وزن طبیعی دارند بیشتر در خطر ابتلا به سرطان خون all هستند.
• برخی اختلالات ژنتیکی مانند سندرم داون به احتمال ابتلا به این سرطان قوت می‌بخشند.
• کسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، مثلا دچار ایدز هستند یا داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی مصرف می‌کنند، بیشتر از دیگران ممکن است به سرطان مذکور مبتلا شوند.

تشخیص سرطان all چگونه است؟

برای تشخیص سرطان all از آزمایش‌های مختلفی استفاده می‌شود:

آزمایش خون

آزمایش خون می‌تواند تعداد زیاد گلبول‌های سفید و کافی‌نبودن تعداد گلبول‌های قرمز و پلاکت‌ها را نشان دهد. با این آزمایش می‌توان به وجود سلول‌های بلاست هم پِی بُرد. همان‌طور که پیش‌تر گفته شد، سلول‌های بلاست همان سلول‌های خونی نابالغی‌اند که در مبتلایان به سرطان all در خون یافت می‌شوند.

آزمایش مغز استخوان

در آزمایش مغز استخوان از یک سوزن برای نمونه‌برداری از استخوان لگن یا جناغ استفاده می‌شود. نمونه مذکور را بررسی می‌کنند تا از وجود سلول‌های سرطانی باخبر شوند. پزشکان آزمایشگاه بر اساس اندازه، شکل و ویژگی‌های ژنتیکی یا مولکولیِ دیگر، سلول‌های خونی را تقسیم‌بندی می‌کنند. آنها برخی تغییرات سلول‌های سرطانی را هم در نظر می‌گیرند و به این نتیجه می‌رسند که سلول‌های سرطانی از لنفوسیت‌های B شروع شده است یا لنفوسیت‌های T. این تحقیقات به پزشکان کمک می‌کند روند درمانی مناسبی در پیش بگیرند.

آزمایش‌های تصویربرداری

استفاده از اشعه ایکس یا سی‌تی‌اسکن (Computerized Tomography Scan) از روش‌های دیگر تشخیص سرطان خون all است. سونوگرافی نیز می‌تواند در این راه به کمک بیاید. از این آزمایش‌ها استفاده می‌‌کنند تا مشخص شود سرطان به مغز و نخاع یا بخش‌های دیگر بدن سرایت یافته یا خیر.

آزمایش مایع مغزی نخاعی

آزمایش مایع مغزی نخاعی برای دریافت نمونه از مایع مغزی موجود در نخاع استفاده می‌شود. این مایع درون مغز و نخاع وجود دارد. با آزمایش مذکور مشخص می‌شود سرطان به نخاع راه یافته یا خیر.